Ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε…Look down from heaven and behold ( Orthodox Church in Congo Brazaville )

Στις 26 Οκτωβρίου, η Εκκλησία του Χριστού εόρτασε την μνήμη του Αγίου και Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου, που είναι συνάμα εορτή του Καθεδρικού Ναού της Επισκοπής μας. Τι σημαίνει αυτή η γιορτή για την τοπική Εκκλησία του Κονγκό;

Από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, έδρα του Επισκόπου ήταν ο τόπος εκείνος, στον οποίο βρισκόταν ο ναός, όπου ιερουργούσε ο ποιμενάρχης. Παραπλεύρως αυτού υπήρχε πάντοτε το ιερό βαπτιστήριο. Μια αδιάσπαστη ενότητα μεταξύ του τόπου, όπου τελούνταν η Θεία Ευχαριστία από τον Επίσκοπο, και της τέλεσης του μυστηρίου του Βαπτίσματος. Τότε βάπτιζε μόνον αυτός ως ο εγγυητής της ορθής πίστεως, γι΄ αυτό και το βαπτιστήριο βρισκόταν στην Καθέδρα· απτή απόδειξη της Ενότητος της Εκκλησίας ο Επίσκοπος, ο επιφορτισμένος με αυτό το ιερό και απαρασάλευτο καθήκον. Περπατούσε, δίδασκε και φωτιζόταν το σκοτάδι της αίρεσης, δηλαδή της απομάκρυνσης, της διάσπασης, του κερματισμού του αρράφου χιτώνα του Χριστού, έργο του ίδιου του διαβόλου. Κάποτε, κάποιος μόναχος με μια δόση ετεροχρονισμού είχε πει ότι ο αρχιερατικός σάκκος φέρει κωδωνίσκους, «για να τους ακούν οι αιρετικοί και να σκορπίζονται».

Απ’ τον ουρανό δες μας, Κύριε. Στην κεντροδυτική Αφρική, στο Κονγκό-Μπραζαβίλ, βιώνουμε τις ίδιες αλήθειες, που ζει η Εκκλησία από τότε που χύθηκε το αίμα του Λυτρωτή. Ωστόσο, ο τόπος τούτος ζει εποχές παλαιοχριστιανικές! Εργαζόμαστε σε μια γη που κάποτε –μήπως ακόμα;– φυτοζωούσε στην αναζήτηση ενός «θεού», ο οποίος εργάζεται στα πλαίσια μιας στυγνής συμβατότητας, μιας σχέσης δούναι και λαβείν. Η μεγαλύτερη δυσκολία στη διάδοση του Ευαγγελίου έγκειται στη διδαχή του λόγου, που προτάσσει την ελευθερία και την ιερή μοναδικότητα του προσώπου. Διότι οι αφρικανοί αδελφοί, σαν τους εθνικούς τότε, συνυπήρξαν –και ίσως εν μέρει συνυπάρχουν– με μια θρησκευτικότητα μπολιασμένη με τη δεισιδαιμονία και, μέσω αυτής, με τη σκλαβιά. Σ’ ένα ακούσιο μαρτύριο υποβάλλονται οι αδελφοί κάθε μέρα στους τόπους που διακονούμε, ως και σε χιλιάδες άλλες συμβάσεις, οι οποίες για εμάς είναι ακατανόητες, συμβιβασμένοι άλλωστε και εμείς, οι από αιώνων εκχριστιανισθέντες, με τις δικές μας σωστές ή μη νοοτροπίες.

Ερχόμαστε σε τούτη τη γη να μιλήσουμε στους αδελφούς μας για την Μία Αλήθεια, τον Ιησού Χριστό, που πλήττει τη σκλαβιά, στο συλλογικό ασυνείδητο των οποίων φρικτά παγιωμένη εμφωλεύει η αίσθηση του φόβου. Φόβοι που ξεκινούν από παλιά, προς τον αρχηγό, τον μάγο, τον εξορκιστή, τους δυνατούς πολεμιστές, την αυστηρά διαβαθμισμένη φυλετική ιεραρχία, τον δυνάστη άποικο. Ένας φόβος που εξαρτήθηκε πρωτίστως απ’ την παροχή της τροφής και ανδρώθηκε μέσα από την συστηματική απόκρυψη της παιδείας και της γνώσης. Πριν έρθουν οι αποικιοκράτες στη πλουσιότερη ήπειρο του κόσμου, την αφρικανική, όταν μονοπωλούσαν οι παραδοσιακές δομές κι αξίες, οι παραπάνω ομάδες ήταν εκείνες που διαχειρίζονταν τη γη, το νερό και την τροφή, υπήρχε η συλλογική παιδεία και γνώση της φυλής, ενώ η θρησκευτικότητα, όπου και αν στρεφόταν μέσα στο σκοτάδι της δεισιδαιμονίας, ήταν στοιχείο της ύπαρξής τους. Έπειτα ήρθαν οι δυτικοί, που μαζί με τ’ άλλα τα δεινά, άπλωσαν κι έναν χριστιανισμό «εμπλουτισμένο» με τις στυγνές επιδιώξεις τους, κληρικαλιστικά αναπτυγμένο, βασισμένο στην θεϊκή οργή που πάντοτε καραδοκεί…

Ήρθαμε κι εμείς, με υλικά μέσα πενιχρά αλλά πλούσιοι πνευματικά από την διαφύλαξη του απαραχαράκτου του ιερού Ευαγγελίου, ακούγοντας την φωνή των γηγενών. Έτσι έφτασε η Ορθοδοξία στα μέρη αυτά. Ζούμε αποστολικές εποχές σε τόπους που μοναρχούν οι φόβοι.

Τα μελωδήματα της εορτής του Αγίου Δημητρίου μας φέρνουν στο νου αυτήν ακριβώς την απουσία φόβου που είχε ο Μάρτυρας του Χριστού. Τις απαντήσεις του στο δικαστήριο των συμβιβασμένων. Οι δικαστές των μαρτύρων, εραστές του απολύτου τίποτε. Αυτούς που καταδίκασαν, δίωξαν, θανάτωσαν τους χριστιανούς, σήμερα δεν τους θυμάται κανείς. Η λησμοσύνη τούς κατάπιε, αφού η μνήμη και η καρδιά τούς αρνήθηκε. Αντιθέτως, στη γιορτή του ξεπροβάλλει από το νέφος των μαρτύρων ο νεαρός Μεγαλομάρτυρας Δημήτριος: «δεῦρο Μάρτυς Χριστοῦ πρὸς ἡμάς – έλα εδώ σ’ εμάς, Μάρτυρα του Χριστού», ψάλαμε στη γαλλική γλώσσα κι ο Μάρτυς του Χριστού ακούει. Έγινε για εμάς, τους Ορθοδόξους στο Κονγκό-Μπραζαβίλ, το θυσιαστήριο του Καθεδρικού Ναού, η πλάκα εκείνη του τάφου του –οι πρωτοχριστιανικές Άγιες Τράπεζες- που ποτίστηκε με τα μύρα, γεννήματα της χάριτος του μαρτυρικού του αγώνα. Και πάνω σ’ αυτόν τον τάφο λειτουργεί ο Επίσκοπος της τοπικής Εκκλησίας, ομολογώντας την ενότητα της Πίστεως με την υπ’ ουρανόν Ορθοδοξία.

Σε τόπους πολλαπλών παραφωνιών, οι οποίες με κάθε τρόπο προσβάλλουν την πνευματική ελευθερία των εδώ αδελφών μας, με βαθειές θρησκευτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές ρίζες, έρχεται το αγιοκέρι της Ορθοδοξίας να λάμψει σκορπίζοντας μακριά τον φόβο του θανάτου. Όλοι οι φόβοι στο θάνατο ανάγονται κι η κατανίκηση των φόβων στην Ανάσταση του Χριστού μεγαλύνεται. Ανάσταση που ζουν τα φωτόμορφα παιδιά της Εκκλησίας Του, ενωμένα στο Σώμα της. Χωρίς την Ενότητα, Εκκλησία δε λογίζεται. Εκκλησία που ποτίστηκε με το αίμα του Χριστού, των Μαρτύρων, του Δημητρίου του Μυροβλύτη. Του Θεσσαλονικέως Αγίου που πρεσβεύει για την Ειρήνη και την Ενότητα της μακρινής από τον τόπο του μαρτυρίου του Εκκλησίας του αφρικανικού ισημερινού, η οποία σ’ αυτόν προστρέχει ως προστάτη, έφορο και πρεσβευτή προς τον Τριαδικό Θεό.

Αυτήν την Εκκλησία, Κύριε «επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε». Επισκέψου το νεόφυτο αμπέλι Σου. Περιφρούρησε τα παιδιά σου, που τώρα γνωρίζουν την Οδό Σου, ώστε να περπατήσουν σωστά. Διαφύλαξε την Ενότητα της Εκκλησίας μέσα στον σύνδεσμο της πίστης και της ειρήνης, φώτισε τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι αγάπη προς την Εκκλησία Σου σημαίνει πρωτίστως αγάπη προς την Ενότητά της. Κραταίωσε πνευματικά τα νέα παιδιά Σου, την Εκκλησία μας και «κατάρτισαι αὐτήν, ἥν ἐφύτευσεν ἡ Δεξιά Σου».

†Ο Μπραζαβίλ και Γκαμπόν Παντελεήμων

Συντόμευση προς την ανάρτηση: http://ierapostoles.gr/?p=7900

On October 26, the Church of Christ celebrated the memory of the Holy and Glorious Great Martyr Demetrius the Myrrh-gusher, also feast of our Diocese Cathedral. What does this celebration mean for the local Church of the Congo?

From the early years of Christianity, the Holy See of the Bishop was that place in which the sacred church where the spiritual shepherd officiated was located. Alongside this there has always been the holy baptistery, indicating an unbroken unity between the place where the Eucharist was celebrated by the Bishop and the celebration of the sacrament of Baptism. Then only he had the right to perform the baptism as a guarantor of good faith, which is why the baptistery was always located in the See: the Bishop was witness to the Unity of the Church, in charge of this sacred and unshakeable duty. He walked, taught and lit the darkness of heresy, namely the removal, decomposition, fragmentation of the seamless tunic of Christ, a work of the devil himself. Once, a monk, using an expression of old times said that the Sakkos (dalmatic) carries bells to “scare the heretics away.»

Look down from heaven, oh Lord: here, in Central Africa, Congo-Brazzaville, we are experiencing the same truths that the Church has lived since the Redeemer spilled His blood. Indeed, this place experiences early Christian times! We work in a land that was once scraping along– is it still? – in search of a «god» who works within the frames of a grim compatibility, a give and take relationship. The greatest difficulty in spreading the Gospel lies in the teaching of the Word that gives priority to the freedom and sacred uniqueness of the person. This is so because our African brothers, like the gentiles of the time, coexisted -and perhaps they partly coexist- with a religiosity blended with superstition and through it with slavery. Our brothers undergo an involuntary martyrdom every day in the places they serve, as well as thousands of other practices that seem to be incomprehensible to us; after all, we ourselves, despite having been Christianized centuries ago, have, indeed, compromised with our own attitudes, whether these are right or not.

We come to this land in order to speak to our brothers about Jesus Christ, the One and Only Truth, which affects slavery. Unfortunately, a deep-rooted feeling of fear creeps into their collective unconscious. Fear dating back to older times, a fear of the leader, the magician, the exorcist, the strong warriors, the strictly graded racial hierarchy, the settler-oppressor. A fear which depended primarily on the provision of food and grew through the systematic concealment of education and knowledge. Before the arrival of the colonizers at the richest continent in the world, Africa, when traditional structures and values were being monopolized, it was these groups managing the land, water and food, there was collective education, racial awareness and tribal knowledge, while religiosity, wherever it turned within the darkness of superstition, was part of their existence. Then came the westerners, who along with the other ills, stretched over a Christianity «enriched» with their ruthless pursuits, clergically developed, based on divine wrath which always lurks ..

And then it was our turn. We came here, materially poor but spiritually rich by preserving the unfaked, genuine character of the holy Gospel, listening to the voice of the indigenous people. That is how Orthodoxy reached these places. We live experiences dating back to apostolic times in places where fear is the sole ruler.

The hymns sung on St. Demetrius feast day, evoke precisely this absence of fear that the Martyr of Christ had. His answers to the questions in the court of the compromised. The judges of the martyrs, lovers of absolute nothing. Those who condemned, persecuted, killed Christians are no longer remembered. . Oblivion has swallowed them, since their memory and heart refused to see the Truth. By contrast, on his feast day from the cloud of martyrs emerges the young Great Martyr Demetrius: «Martyr of Christ, come forth», sung in French, and the Martyr of Christ can hear our call. For us, the Orthodox Christians in Congo-Brazzaville, the altar of the Cathedral became the plate of his tomb -like the early Christian Holy Altars- which was shed with myrrh, fruit of the grace of his martyrdom. And it is over this tomb that the Bishop of the local Church officiates, confessing the unity of Faith with heavenly Orthodoxy.

In places where dissonance prevails, which in any way infringes on the intellectual freedom of our brothers living here, with profound religious, social and cultural roots, comes the holy candle of Orthodoxy in order to shine and take away the fear of death. Everyone’s ultimate fear is death and the defeat of fears is magnified in the Resurrection of Christ. A Resurrection experienced by the enlightened children of His Church, joined in its Body. Without this unity, the Church is not accounted for Church. A Church that was shed with the blood of Christ, of the martyrs, of Demetrius the myrrh-gusher, the Saint from Thessalonica that advocates for Peace and Unity in the distant from the place of his martyrdom Church of the African equator, which has recourse to him as its protector and intercessor to the Triune God.

It is this Church, oh Lord, that we ask you to “look down from heaven and see”. «Visit the newly-sprung vineyard. Protect your children, who now know Your Road to walk properly. Safeguard the Unity of the Church through the link of faith and peace. Enlighten people so that they can understand that love to Your Church primarily means love for its Unity. Grant spiritual strength to Your new children, our Church, and «take care of it, which Thy right hand hath planted.»

†Panteleimon of Brazzaville and Gabon

Shortlink to the post: http://orthodoxmission.org.gr/?p=7140

LA BENEDICTION ET LA JOIE DE NOËL A POINTE-NOIRE (2015)

Avec solennité et euphorie spirituelle fut célébrée la Nativité du Christ dans la Sainte Cathédrale provisoire « Saint Démétrios » Pointe-Noire. Sa Grâce l’Évêque du Congo-Brazzaville et Gabon Mgr. Panteleimon  a celebre la Messe de minuit, dans laquelle le Message de Noël de Sa Béatitude Pape et Patriarche d’Alexandrie et de Toute l’Afrique Théodore II a été lu.

Avant la fin de la Synaxe Eucharistique, Sa Grâce a offert une plaque honorifique au Comité ecclésial de la Cathédrale, dans la reconnaissance de l’offrande de la Communauté Paroissiale « Saint Démétrios » qui a érigé cinq magasins pour la location, dont la recette soutient grandement le travail pastorale général de l’Eglise locale du Congo et font progresser sans embuche les travaux de construction de l’Eglise Cathédrale permanente.

Il a également annoncé le renouvellement du service très productif du Curé de la Paroisse, Révérend Archiprêtre p. Maxime Oumba, comme Vicaire Episcopale Général du Saint Evêché du Congo-Brazzaville et Gabon.

Enfin, la visite surprise, de «Père Noël» répandit la joie aux petits enfants, en leur offrant des cadeaux que l’Evêque  s’est assurés avec la contribution bénéfique des jeunes chrétiens de la Communauté libanaise de la ville. Dans la suite,  il y a eu un rassemblement de fête des fidèles, dans la cour du Saint Temple aux sons des instruments de musique traditionnels. La Divine Liturgie et les événements festifs ont été couverts par la télévision du Congo (Tele Congo TV).

Plusieurs de photos… http://www.orthodoxchurchcongo.com/news/h-eylogia-kai-h-xara-twn-xristoygennwn-sto-pointe-noire2.html

THE BLESSING AND JOY OF CHRISTMAS (2015) IN POINTE-NOIRE

The Birth of the God Man was celebrated with solemnity and spiritual gladness in the temporary Holy Cathedral of Saint Dimitrios in Pointe-Noire. His Grace Panteleimon, Bishop of Congo-Brazzaville and Gabon, conducted the Divine Liturgy at midnight and read the Christmas Message of His Beatitude Theodoros II, Pope and Patriarch of Alexandria and All Africa.

Before the end of the Eucharistic gathering, His Grace donated an honourary plaque to the Church Council of the Cathedral in recognition of the contribution made by the parish Community of St Dimitrios, which built 5 shops for rental, which income the general missionary efforts of the local Church of the Congo is substantially supported and the building of the permanent Cathedral is proceeding smoothly.

He also announced the renewal of the incumbency of the Parish Priest of the Church, the Reverend Protopresbyter Fr. Maximos Oumba as Hierarchal Vicar General of the Holy Dioceses of Congo-Brazzaville and Gabon.

At the end, the surprise visit of «Papa Noel» spread joy to the children, giving them gifts which the Bishop obtained through the generous assistance of the Christian youth of the Lebanese community of the city.

A festive gathering followed for the faithful in the church yard with the sound of traditional musical instruments. The Divine Liturgy and the festive events were covered by Congo television (TeleCongo TV).

More Photos…  http://www.orthodoxchurchcongo.com/news/h-eylogia-kai-h-xara-twn-xristoygennwn-sto-pointe-noire2.html#prettyPhoto