ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ… (Επιστολή από την πρώτη Ταϊβανέζα Ορθόδοξη Χριστιανή Πελαγία Υu). Aş fi vrut să fi fost grecoaică… (Scrisoare a primei Orthodoxa misionare din Taiwan, Pelaghia).

Μια επιστολή που απευθύνεται στον Ελληνικό λαό, τους Έλληνες όλου του κόσμου. Η πρώτη Ορθόδοξη Χριστιανή της Ταϊβάν ( πρώην προτεστάντισσα ) Πελαγία  «ζητιανεύει» την αγάπη μας για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή της Ταϊβάν και τον λαό της που βρίσκεται ακόμα στο σκοτάδι της πολυθεΐας και των ειδώλων-ψεύτικων θεών. Πολλοί θα συγκινηθούν, οι περισσότεροι δεν θα την διαβάσουν ή θα την αγνοήσουν. Αλλά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα ; Ποιοι μεγάλοι και μικροί  δωρητές θα βοηθήσουν το όνειρο των Ορθοδόξων Χριστιανών της Ταϊβάν για την απόκτηση μεγάλου χώρου Θείας Λατρείας και Κατήχησης ;

Είμαι Κινέζα, γεννήθηκα στην Ταϊβάν και το χριστιανικό μου όνομα είναι Πελαγία. Ήμουν προτεστάντισσα και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να γίνω Ορθόδοξη. Μου αρέσει να διαβάζω την Αγία Γραφή και έχω όλες τις εκδόσεις της στα κινεζικά.

 

Έχω επισκεφθεί την Ελλάδα και διαπίστωσα ότι είναι μια πολύ ξεχωριστή χώρα. Ταξιδεύοντας στην πατρίδα σας, πριν φθάσω ακόμα, μέσα στο αεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοί είναι οι Έλληνες, πόσο ξένοιαστα μιλούσαν, πώς γελούσαν και πώς χειροκροτούσαν τον πιλότο κατά την προσγείωση, πράγμα απίστευτο για μας τους Ασιάτες που είμαστε συντηρητικοί και δεν εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας. Τώρα πια ξέρω ότι η ελευθερία έχει μέσα της λίγο πάθος και λίγο ένταση φωνής.

 

Στην Ελλάδα επισκέφθηκα πολλές εκκλησίες, συμμετείχα στη Θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσα τα Άχραντα Μυστήρια έκλαιγα, παρόλο που δεν καταλάβαινα την ελληνική γλώσσα γιατί η Ορθόδοξη πίστη είναι ίδια.

 

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να είχα γεννηθεί Ορθόδοξη να μεταλάβαινα τη Θεία Κοινωνία και να φιλούσα τις Άγιες Εικόνες από τα βρεφικά μου χρόνια μέχρι τον θάνατό μου.

 

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί αντί της Θείας Κοινωνίας τρώμε και πίνουμε τα φαγητά των ειδώλων.

 

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να γεμίζουν τα αυτιά μου από Άγιους Ύμνους.

 

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα αυτιά μας είναι γεμάτα με ήχους από τις σούτρες και τα ουρλιαχτά των ειδώλων.

 

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να οσφραίνομαι τη γλυκιά ευωδία του λιβανιού.

 

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που η όσφρησή μας είναι γεμάτη από καπνούς από τις θυσίες στα είδωλα.

 

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε τα χέρια μου να αγγίζουν τις εικόνες, τα Άγια Λείψανα και να αγκαλιάζουν την αγάπη του Χριστού.

 

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα χέρια μας αγγίζουνε είδωλα, ειδωλόθυτα και αγκαλιάζουν το τίποτα.

 

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να ανάβω λαμπάδες στον Χριστό και όχι όπως εδώ που καίμε χρήματα για τα φαντάσματα.

 

Έψαχνα την αλήθεια, χρησιμοποιώντας περισσότερες από 30 διαφορετικές εκδόσεις της Αγίας Γραφής, οι οποίες δυστυχώς όλες τους είναι γεμάτες λάθη (μεταφρασμένες από ετεροδόξους).

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε να μπορώ να διαβάζω την Καινή Διαθήκη στο πρωτότυπο!

 

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί έχουμε μάτια κι όμως είμαστε τυφλοί.

 

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να μπορώ να βλέπω παντού τη χάρη του Θεού.

 

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί βλέπουμε παντού ναούς ειδώλων.

 

Ναι, είμαι Ορθόδοξη, αλλά ως Ταϊβανέζα, τα Ορθόδοξα βιώματά μου είναι φτωχά.

 

Κλαίω για μένα γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να δείξω στους συμπατριώτες μου το μεγαλείο της πίστης μας… Οι άνθρωποι εδώ θέλουν να δουν σημεία και θαύματα…

 

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί δεν έχουμε τη χάρη να βλέπουμε και να ακούμε τόσα θαύματα, τόσα άγια λόγια που έχετε δει και ακούσει 2000 χρόνια στην Ελλάδα και που ακόμα βλέπετε… Η Ταϊβάν δεν είναι ορθόδοξη χώρα, οι γιορτές μας δεν μοιάζουν καθόλου με τις δικές σας.

 

Λυπάμαι που στην Ελλάδα έχετε τόσο όμορφα βουνά, που τα καίτε και δεν τα φροντίζετε, αλλά θαυμάζω που σχεδόν κάθε βουνό έχει κι ένα μοναστήρι. Εμείς έχουμε τόσο όμορφα βουνά, αλλά γεμάτα από ναούς, μοναστήρια και είδωλα βουδιστικά.

 

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα ώστε να μπορώ να πάω να προσευχηθώ σε κάποιο μοναστήρι εύκολα.

 

Κλαίω για μένα και τους συμπατριώτες μου. Πρώτη φορά πήγα σε Μοναστήρι, στην Ιερά Μονή Τίμιου Πρόδρομου, στο Πήλιο. Ταξίδεψα από την Ταϊβάν στην Ελλάδα 16 ώρες με το αεροπλάνο, μερικές ώρες με το τραίνο ως τη Λάρισα και άλλη μία ώρα, με το αυτοκίνητο της Μονής, που το οδηγούσε μια αδελφή…

 

Είδα τα παλιά ερείπια της Ιεράς Μονής, είδα τόσα αλλά μέρη στην Ελλάδα εγκαταλελειμμένα και μάτωσε η καρδιά μου. Στην Ταιβάν δεν έχουμε τόσο αρχαία Άγια και όμορφα μέρη, αλλά εσείς δεν τα εκτιμάτε.

 

Κλαίω που δεν έχουμε εδώ όμορφες εικόνες. Κλαίω γιατί νοιώθω τον Χριστό αδύναμο, γυμνό.

 

Έλληνες, νομίζετε ότι είστε φτωχοί με την κρίση που διέρχεστε αλλά δεν ξέρετε πόσο πλούσιοι είστε.

 

Η Ταιβάν είναι χώρα με μεγάλη ανάπτυξη αλλά βρίσκεται στο σκοτάδι του σατανά και η πνευματική μας ζωή είναι κενή.

 

Στην Ελλάδα είδα πολλούς Έλληνες, ιδίως τις Κυριακές, να γλεντάνε να πίνουν και να μην πηγαίνουν στην εκκλησία. Εδώ όμως στην Ταϊβάν οι συμπολίτες μου αλλά κυρίως οι νέοι, ακόμα και να ήθελαν να έρθουν στην εκκλησία μας είναι σχεδόν αδύνατο, διότι η μόνη Ορθόδοξη εκκλησία που υπάρχει είναι ένα δωμάτιο στον 4ο όροφο μιας πολυκατοικίας στην άκρη της Ταϊπέι και πολλές φορές πολύς κόσμος μένει έξω από την Εκκλησία γιατί ο χώρος είναι μικρός.

 

Αδελφοί και αδελφές μου στην Ελλάδα, παρόλο που είμαι πνευματικά ανάπηρη, έχω ακόμα τα πόδια μου ζωντανά ώστε να γονατίσω μπροστά σας και να ζητιανέψω.

 

Θα παρακαλέσω να με θεωρήσετε σαν τον φτωχό Λάζαρο, να μας θρέψετε με τα απομεινάρια του πνευματικού πλούτου που έχετε, να μας ρίξετε μερικά ψίχουλα από τα αποφάγια σας, από τα αφιερώματα που χαρίζετε στις εκκλησίες σας, από τα πολλά εκκλησάκια που έχετε σε κάθε γωνιά της πατρίδος σας.

 

Το Ορθόδοξο ποίμνιο μας όπως γνωρίζετε είναι μικρό, λιγότερο από εκατό ψυχές. Δεν είμαστε πλούσιοι.

Δεν έχουμε τη δύναμη να αγοράσουμε μια καλή αίθουσα μέσα στην πόλη για να καλύψουμε τις λατρευτικές μας ανάγκες, τις κατηχήσεις, τα μαθήματα που παραδίδει ο π. Ιωνάς και να προσελκύσουμε τους νέους κυρίως όσους θέλουν να μας γνωρίσουν από κοντά. Αυτούς που μέχρι τώρα πληροφορούνται για την ύπαρξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ταϊβάν μέσω διαδικτύου.

 

Δεν σας ζητώ να χτίσουμε Εκκλησία. Θα κόστιζε εκατομμύρια. Βοηθήστε μας μόνο να αγοράσουμε ένα μεγαλύτερο χώρο στο κέντρο της πρωτεύουσας τον οποίο θα μετατρέψουμε σε Εκκλησία για χάρη του έθνους μου, των αδελφών μου, που δεν άκουσαν και δεν γνώρισαν ποτέ τον Χριστό μας. Είμαστε 23.000.000 άνθρωποι! Κι όμως σας έχουμε ανάγκη…

 

Αδέλφια μου, αν χρειαστεί να δουλέψω για σας, για να ξεπληρώσω λιγάκι την αγάπη σας, θα το κάνω με όλη μου την καρδιά και σε όλη μου τη ζωή.

Ευχαριστώ και να με συγχωρείτε.

Πελαγία Yu

( http://www.iersyn.gr/pelagia_letter.php )

ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ…

2η Επιστολή από τον π. Ιωνά, Ορθόδοξο ιεραπόστολο στη Ταϊβάν.

Σας γράφουμε με πολύ δυσκολία και περίσκεψη. Όχι γιατί ντρεπόμαστε να ζητιανέψουμε για τον Χριστό μας, αλλά γιατί βλέπουμε τις δυσκολίες, την άσχημη οικονομική συγκυρία και την αγωνία που υπάρχει παντού. Και δεν θα τολμούσαμε να απευθυνθούμε στην αγάπη σας, αν δεν υπήρχε μεγάλη ανάγκη.

 

Πριν μερικά χρόνια χάρη σε σας ιδρύθηκε και νομιμοποιήθηκε η πρώτη και μοναδική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ταϊβάν. Αγοράστηκε όπως ήταν απαραίτητο σύμφωνα με το νόμο, ένα μικρό διαμέρισμα στον 4ο όροφο μιας πολυκατοικίας στην άκρη της πόλης που μετατρέψαμε σε λατρευτικό χώρο.

 

Από τότε, με την βοήθειά σας, η Εκκλησία μας προχώρησε, αυξήθηκε, έγινε το κέντρο μιας πολύπλευρης δραστηριότητας. Ήρθαν πολλοί, φοιτητές, επιστήμονες, πάστορες ετερόδοξοι και άλλοι χριστιανοί. Συνάντησαν για πρώτη φορά την αληθινή Εκκλησία, γαλήνεψαν με το λιβάνι, αντίκρισαν το ιλαρό βλέμμα των εικόνων, είδαν για πρώτη φορά την αληθινή Ευχαριστία της Εκκλησίας μας. Γίναμε πολύ γνωστοί, αν και τόσο μικροί σε όλη την Ταϊβάν, και στην Κίνα ακόμα, διότι, όπως ξέρετε, μεταδίδουμε την Θεία Λειτουργία ζωντανά στο διαδίκτυο και έτσι έχουν την ευλογία να προσευχηθούν και να την παρακολουθούν ακόμα και στην Κίνα, που ως γνωστόν απαγορεύεται η τέλεσή της. Μας στέλνουν μηνύματα συγκινητικά.

 

Όμως, αδελφοί μου, τί βλέπουν; Ένα μικρό δωμάτιο. Πολλές φορές γεμίζει η Εκκλησία μας και δεν υπάρχει χώρος για να κινηθώ κοντά στην Αγία Τράπεζα… Βέβαια είναι ευχάριστο από μια πλευρά, αλλά δεν αφήνει και τις καλύτερες εντυπώσεις από την άλλη. Κάποιες φορές μερικοί μένουν έξω. Το Πάσχα σίγουρα πολλοί δεν θα χωράνε και αν μείνουν στον διάδρομο, θα έχουμε πρόβλημα από τα άλλα διαμερίσματα, που θα διαμαρτυρηθούν για τον θόρυβο.

 

Μετά τη Θεία Λειτουργία, όπως γνωρίζετε, τρώμε όλοι μαζί. Συνήθως μαγειρεύουν η κυρία Τζοάννα, η Πελαγία και εγώ. Ανοίγουμε μεγάλα πλαστικά τραπέζια και τρώμε σαν οικογένεια, όπως είναι η αρχαία χριστιανική παράδοση από τα αποστολικά χρόνια, ανάμνηση της οποίας είναι το αντίδωρο που παίρνετε. Ναι, είναι πολύ ζεστή η ατμόσφαιρα, γεμάτη αδελφοσύνη. Έτσι όμως όλη η Εκκλησία μετατρέπεται σε τραπεζαρία. Χάνεται το ιερό αίσθημα του χώρου. Πείτε μου όμως πού να πάμε; Δεν γίνεται αλλιώς, αυτό έχουμε! Δεν πρέπει να καταργήσουμε αυτή την ωραία αποστολική παράδοση, την οποία κρατούν άλλωστε ΟΛΕΣ οι προτεσταντικές εκκλησίες στην Ταϊβάν. Μετά δυσκολίας μένει λίγος χώρος μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Σκεφτείτε πως όταν καταλύω το Άγιο Ποτήριο, τρέμω με τη σκέψη των παιδιών που παίζουν τρέχοντας και μπορεί να μου το ρίξουν. Αγαπώ αυτά τα παιδάκια, τα έχω βαφτίσει ο ίδιος, τα θυμάμαι μωράκια να κλαίνε, την ώρα της βάπτισης, και έκλαιγα και εγώ από χαρά. Τώρα φυσικά είναι ζωηρά και τα χαίρομαι αλλά φοβάμαι για το Άγιο Δισκοπότηρο με τη Θεία Κοινωνία.

 

Με κρύο ή με ζέστη εξομολογώ στο μπαλκόνι, που έχετε δει σε τόσες φωτογραφίες, διότι είναι ο μόνος διαθέσιμος χώρος που δεν ακούγεται η εξομολόγηση, αλλά τώρα πια οι πολυπληθείς επισκέπτες απορούν τί κάνουμε εκεί και τί λέμε. Βέβαια τους εξηγούμε αλλά χαμογελούν λόγω της αναξιοπρέπειας του χώρου και νομίζω ότι έχουν δίκιο.

 

Τόσοι πολλοί που βλέπουν τις Θείες Λειτουργίες μας στο διαδίκτυο, τί εντύπωση θα σχηματίσουν; Διδάσκω για τη μοναδική ομορφιά των Ιερών Ναών μας, αλλά δεν έχω να δείξω παρά φωτογραφίες από Ναούς στην Ελλάδα και άλλες ορθόδοξες χώρες. Στην πράξη όμως τί να δείξω;

 

Τί να δείξω στους φοιτητές θεολογικών σχολών (μη Ορθοδόξων φυσικά) που στα πλαίσια του μαθήματός τους μας επισκέπτονται, παίρνουν φωτογραφίες και μετά γράφουν εργασία στη σχολή τους για την αρχαιότερη Εκκλησία του κόσμου; Τί να δείξουν; Εδώ τρώμε, εδώ λειτουργούμε, εδώ δουλεύουμε κάθε μέρα.

 

Ναι, είναι ευλογία να δουλεύεις κάθε μέρα μέσα σε μια Εκκλησία, αλλά κάπου χάνεται η ιερότητα του χώρου. Έρχεται ένας επισκέπτης, κάθεται στο τραπέζι (πού να καθίσει άλλωστε), γυρίζει την πλάτη στην Αγία Τράπεζα, πίνει τον καφέ ή το τσάι που του προσφέρουμε… αλλά τί να γίνει; Πού να τον πάμε; Αυτό έχουμε, αυτό προσφέρουμε. Αν τον πάμε σε καφετέρια ή ξενοδοχείο δεν είναι ούτε πρέπον ούτε σοβαρό.

 

Αδελφοί μου, λειτουργούμε κάθε μέρα, αλλά σχεδόν δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη μυρωδιά του λιβανιού από τη μυρωδιά του φαγητού, διότι έχουμε τόσο μικρό χώρο για κουζίνα που δεν είναι απομονωμένος. Πολλές φορές, για να περιορίσουμε την οσμή, μαγειρεύουμε στο μπαλκόνι με κίνδυνο ηλεκτροπληξίας λόγω της βροχής.

Γνωρίζουμε ότι η αγορά αυτού του μικρού χώρου νομιμοποίησε την ύπαρξή μας ως Εκκλησία εδώ στην Ταϊβάν και θα είναι πάντα στην καρδιά μας, αλλά θεωρούμε ότι εκπλήρωσε την αποστολή του και δεν επαρκεί πια.

Είμαστε στο άκρο της πόλης και σε κοντινή απόσταση υπάρχει σταθμός του μετρό, όμως σε μια μεγαλούπολη σαν την Ταϊπέι οι μετακινήσεις είναι πολύ δύσκολες.

 

Ένα γεγονός υπήρξε η αφορμή να οραματιστούμε την απόκτηση μιας μεγάλης αίθουσας στο κέντρο της πόλης. Νοικιάσαμε εδώ και αρκετό καιρό ένα μικρό χώρο για την παράδοση μαθημάτων μελέτης Αγίας Γραφής ακριβώς στο κέντρο της Ταϊπέι και αρχίσαμε μια φορά την εβδομάδα για 3 ώρες τα μαθήματα. Η έκπληξη μας ήταν ευχάριστη και ανέλπιστη διότι από την πρώτη στιγμή χωρίς να μας γνωρίζουν ήρθαν και συνεχίζουν να παρακολουθούν τη διδασκαλία περισσότερα από 10 άτομα. Κάτι ανάλογο προσπαθήσαμε πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά μόνο τώρα το καταφέραμε διότι έχει σημασία η τοποθεσία. Η αίθουσα αυτή βρίσκεται στο κέντρο, ακριβώς πάνω από το σταθμό του μετρό και των υπολοίπων συγκοινωνιών. Γι’ αυτό άλλωστε εκεί στεγάζονται εκατοντάδες φροντιστήρια, σχολές κ.τ.λ.

Πρέπει να μεταφερθούμε κάπου εκεί. Δεν τολμούμε να ζητήσουμε οικόπεδο για Εκκλησία, αλλά τολμούμε να ζητήσουμε, να ονειρευτούμε ένα μεγάλο χώρο σε κάποιον όροφο σε κτίριο κάπου κοντά στο κέντρο. Πήγαμε και ρωτήσαμε σε μεσιτικά γραφεία. Κτίρια υπάρχουν (200 ή 300 τετραγωνικά μέτρα) με βοηθητικούς χώρους. Επισκεφθήκαμε κάποια από αυτά. Το κόστος στην περιοχή είναι γύρω στο 1 εκατομμύριο ευρώ και λίγο παραπάνω. Ξέρουμε ότι το χρηματικό ποσό είναι τεράστιο, όμως περίπου τόσο δεν κοστίζει η αγορά ενός παραπλήσιου ακινήτου στο κέντρο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης; Ζητήσαμε δάνειο από την τράπεζα, η οποία μας το δίνει φυσικά με υποθήκη το σπίτι, αλλά πρέπει να προπληρώσουμε το 1/3 περίπου (δηλαδή κάπου 300.000 ευρώ) και μετά μηνιαίες δόσεις για σχεδόν 20 χρόνια.

Αδελφοί μου, η χρονική περίοδος που σας γράφουμε είναι η πιο ακατάλληλη. Η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα είναι δραματική. Ο λαός μας άρχισε και γονατίζει. Όμως βλέπουμε με ζήλεια, από Θεού πιστεύουμε, τις Εκκλησίες στην Ελλάδα γεμάτες αφιερώματα και δισκοπότηρα, σε τέτοιο αριθμό που πρακτικά δεν θα χρησιμοποιηθούν. Ντρέπομαι που σας γράφω τέτοιες ώρες αδελφοί μου, αλλά γράφω σε εσάς, που μας στηρίξατε, που χάρη σε εσάς υπάρχουμε εδώ, γιατί αγαπάτε το Χριστό μας στα αλήθεια. Έχετε δώσει πολλά.

Ελάτε μαζί μας να μοιραστούμε το όνειρο της νεοσύστατης μικρής μας κοινότητας. Η φτώχεια και η οικονομική συγκυρία δεν μπορούν να μας στερήσουν το δικαίωμα να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο, όχι για μας αλλά για το Χριστό μας και την Εκκλησία του.

Ελάτε εσείς οι ευεργέτες μας να μοιραστούμε την ελπίδα της δημιουργίας μιας μεγάλης όμορφης Εκκλησίας, της μοναδικής για την ώρα Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ταϊβάν, και μάλιστα της πρώτης μεγάλης Εκκλησίας στον απέραντο κινεζικό χώρο. Μια Εκκλησία πανέμορφη που να ακτινοβολεί τη δόξα της Βασιλείας των Ουρανών που κατεβάζουμε εδώ στη γη σε κάθε Θεία Λειτουργία.

Ελάτε να μοιραστούμε το όνειρο να γεμίζει αυτή η Εκκλησία και να μη φτάνει ο χώρος της. Να την επισκέπτονται δημοσιογράφοι, να τη δείχνουν οι τηλεοράσεις εδώ αλλά και στην Κίνα και σε όλη την Ασία. Να τη βλέπουν οι άνθρωποι και να λένε: «Πραγματικά εδώ είναι τόπος Θεού, δεν ξέρουμε αν είμαστε στον ουρανό ή στη γη». Έτσι είπαν κάποτε οι Ρώσοι όταν είδαν την ιερή ομορφιά της Αγίας Σοφίας στην Πόλη και παρακολούθησαν το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, σε μία χρονική περίοδο που δεν ήθελαν τη θρησκεία. Αυτοί που βλέπουν τις τερατώδεις μορφές των ειδώλων, που οσφραίνονται τις τσίκνες από τις θυσίες, ας βρεθούν στη χαρά του χώρου του Κυρίου μας.

 

Ελάτε να μοιραστούμε το όνειρό μας: αυτός ο αξιοπρεπής χώρος στο κέντρο της Ταϊπέι να παρέχει ψυχική ξεκούραση και να γίνει τόπος παρηγοριάς και γαλήνης έστω λίγων λεπτών των χιλιάδων εργαζομένων στο κέντρο, όπου τόσες εταιρείες έχουν τα γραφεία τους, και των χιλιάδων σπουδαστών, που πάνε στα γειτονικά φροντιστήρια μέχρι το βράδυ. Θα βλέπουν το μεγάλο κόκκινο φωτεινό σταυρό που θα υπάρχει απ’ έξω, την πόρτα ανοιχτή, θα πίνουν δωρεάν λίγο ζεστό τσάι, θα κάθονται σιωπηλοί στο ιλαρό φως των καντηλιών και θα προσεύχονται, θα ξεφορτώνουν τις πίκρες και τους πειρασμούς της ημέρας, θα παίρνουν λίγη από τη χάρη του Θεού και θα ακούνε και μια κουβέντα ορθόδοξη, ίσως και να γίνουν κιόλας.

 

Ελάτε να μοιραστούμε αυτό το όνειρο, να μπορούμε να οργανώσουμε ένα συνέδριο σε αυτόν τον χώρο, μια εκδήλωση, διήμερα και τριήμερα γνωριμίας με την Ορθοδοξία, στο χώρο μας κάτω από τις εικόνες μας, μέσα στην ευωδία τη δική μας. Τώρα για να προγραμματίσουμε κάτι ανάλογο πρέπει να νοικιάσουμε αίθουσα ξενοδοχείου ή χώρους προτεσταντών.

 

Ελάτε να μοιραστούμε το όνειρο για λίγη αξιοπρέπεια στην παρουσίαση της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε 23.000.000 κατοίκους και ενάμιση δισεκατομμύριο ανθρώπων στο διαδίκτυο. Πώς να παρουσιαστούμε στο Θεό άραγε και να Του πούμε ότι αφήσαμε την Εκκλησία Του στο μεγαλύτερο και πολυπληθέστερο μέρος του κόσμου έτσι, μισή εκκλησία, μισό εστιατόριο, μισό γραφείο;

Ελάτε να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα. Ξέρω ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά ξέρω ότι ο Θεός δύσκολους καιρούς διαλέγει για τα θαύματά Του. Δύσκολοι καιροί, αλλά ευκαιρία κάθαρσης για όλους από την ηθική χρεοκοπία της χώρας μας.

Οι γνωριμίες μας με ανθρώπους στην Ελλάδα δυστυχώς είναι ελάχιστες. Εσάς τους φτωχούς και καταφρονεμένους γνωρίζουμε. Εσάς που είσαστε φτωχοί κι όμως πλουτίζετε την Εκκλησία του Χριστού με το υστέρημά σας σε όλο τον κόσμο (Β΄ Κορινθίους 6,10).

Σας κουράσαμε με τα όνειρά μας. Αλλά έτσι κι αλλιώς υπάρχουν, τα γνωρίζουν οι Άγγελοι της Εκκλησίας μας, τα γνωρίζει ο Κύριος μας στην καθημερινή Θεία Λειτουργία.

Μακάρι να γίνουν και δικά σας όνειρα… Αυτή είναι η ρίζα της πραγματικότητας.

Σας ζητούμε συγγνώμη.

Για την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ταϊβάν

π. Ιωνάς

(Το κινεζικό μου όνομα είναι Λη Λιάν Σαν Φου)

( http://theological.asia/ )   The site of Orthodox Christian Mission in Taiwan. Holy Bible study in Chinese.

Αν μαζευόμασταν 500.000  Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Ελλάδας, της Κύπρου και όλου του κόσμου, με 2 ευρώ, θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε άμεσα στην απόκτηση ενός χώρου για την Ορθόδοξη Εκκλησία στη Ταϊβάν. Επειδή,όμως, η αγάπη των περισσοτέρων έχει «ψυγεί»,  καλούμε όλους να προσφέρετε κάτι από την αγάπη σας για να ανοίξει πύλη Ορθόδοξου Ευαγγελισμού προς τον Κινεζόφωνο κόσμο.

Δωρεές προς την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ταϊβάν είτε απευθείας στο λογαριασμο της ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ 779-002101-053244, αλλά και μέσω διαδικτύου :
( http://asian-aroma.com/?page_id=274 )
(  http://asian-aroma.com/?page_id=149 )

είτε μέσω του Ιεραποστολικού Συνδέσμου Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός Θεσσαλονίκης.

DONATE to ORTHODOX MISSION IN TAIWAN VIA INTERNET

Donations to Orthodox Christian church in Taiwan ( internet – pay pal )

Το μικρό μας μπλογκ μπαίνει μπροστά στην «εκστρατεία αγάπης» μέσα στο Φεβρουάριο με στόχο όλες οι Ορθόδοξες Μητροπόλεις, ενορίες, αδελφότητες, μοναστήρια στην Ελλάδα και την Κύπρο και στην ομογένεια να βάλουν ένα λιθαράκι στην πρώτη ΟΡΘΟΔΟΞΗ Εκκλησία στη Ταϊβάν.

Προσευχόμαστε να βρεθούν οι  δωρητές, προσευχόμαστε να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος.

Aş fi vrut să fi fost grecoaică…

(Scrisoare a primei misionare din Taiwan, Pelaghia Yi)

 

Sunt chinezoaică, m-am născut în Taiwan şi numele meu de creştină este Pelaghia. Am fost protestantă şi mi-au trebuit cinci ani ca să devin ortodoxă. Îmi place să citesc Sfânta Scriptură şi am toate versiunile ei în chineză. Am vizitat Grecia şi am constatat că este un loc foarte special.

Călătorind prin ţara dumneavoastră, încă înainte de a ajunge, în avion, am constatat cât de diferiţi sunt grecii, cât de liniştit vorbesc, cum râd şi îl aplaudă pe pilot la aterizare, lucru incredibil pentru noi, asiaticii, care suntem introvertiţi şi nu ne manifestăm sentimentele. Acum ştiu că libertatea are în ea puţină pasiune şi puţină intensitate a vocii.

 

În Grecia am vizitat multe biserici, am participat la Dumnezeiasca Liturghie şi când m-am împărtăşit cu Preasfintele Taine am plâns, cu toate că nu înţelegeam limba elină, pentru că Credinţa Ortodoxă este aceeaşi.

 

Aş fi vrut să fi fost grecoaică, să mă fi născut ortodoxă, să fi primit Sfânta Împărtăşanie şi să fi sărutat Sfintele Icoane de la o vârstă fragedă până la moarte.

 

Plâng pentru mine şi compatrioţii mei, deoarece, în loc de Sfânta Împărtăşanie, mâncăm şi bem hrana idolilor.

 

Aş fi vrut să fi fost grecoaică, ca să-mi umplu urechile cu Sfintele Imne.

 

Plâng pentru mine şi pentru compatrioţii mei, că avem urechile noastre pline de sunetele sutrelor şi răcnetelor idolilor.

 

Aş fi vrut să fi fost grecoaică, ca să miros dulcea mireasmă a tămâii.

 

Plâng pentru mine şi compatrioţii mei, pentru că mirosul nostru este plin de fumul jertfelor aduse idolilor.

 

Aş fi vrut să fi fost grecoaică, ca mâinile mele să atingă icoanele, Sfintele Moaşte şi să îmbrăţişeze iubirea lui Hristos.

 

Plâng pentru mine şi compatrioţii mei, că mâinile noastre ating idolii şi pe cei ce jertfesc idolilor şi îmbrăţişează nimicul.

 

Aş fi vrut să fi fost grecoaică, ca să aprind candele lui Hristos şi nu ca aici, unde ardem bani pentru năluciri.

 

Am căutat adevărul, folosind mai mult de 30 de versiuni diferite ale Sfintei Scripturi, care din păcate toate sunt pline de greşeli (traduse de cei de alte credinţe).

 

Aş fi vrut să fi fost grecoaică, ca să pot să citesc Noul Testament în original!

 

Plâng pentru mine şi compatrioţii mei, deoarece avem ochi şi cu toate acestea suntem orbi.

 

Aş fi vrut să fi fost grecoaică, ca să pot vedea peste tot harul lui Dumnezeu.

 

Plâng pentru mine şi compatrioţii mei deoarece pretutindeni vedem temple ale idolilor.

 

Da, sunt ortodoxă, dar ca taiwaneză, experienţele mele ortodoxe sunt sărace.

 

Plâng pentru mine, deoarece nu am posibilitatea să le arăt compatrioţilor mei măreţia credinţei noastre… Oamenii aici vor să vadă semne şi minuni…

 

Plâng pentru mine şi pentru compatrioţii mei, deoarece nu avem harul să vedem şi să auzim atâtea minuni, atâtea cuvinte sfinte pe care le-aţi văzut şi auzit timp de 2000 de ani în Grecia şi pe care încă le vedeţi… Taiwan-ul nu este o ţară ortodoxă, sărbătorile noastre nu seamănă deloc cu cele ale dumneavoastră.

 

Îmi pare rău că în Grecia aveţi munţi aşa de frumoşi, cărora le daţi foc şi de care nu vă îngrijiţi, dar admir faptul că pe aproape fiecare munte este şi câte o mănăstire. Noi avem munţi aşa de frumoşi, dar plini de temple, mănăstiri şi de idoli budişti.

 

Aş fi vrut să fi fost grecoaică, ca să pot merge cu uşurinţă să mă rog într-o mănăstire.

 

Plâng pentru mine şi compatrioţii mei. Prima dată am mers într-o mănăstire, în Sfânta Mănăstire a Cinstitului Înaintemergător, în Pelio. Am călătorit din Taiwan până în Grecia 16 ore cu avionul, câteva ore cu trenul până la Larisa şi încă o oră cu maşina mănăstirii, pe care a condus-o o soră…

 

Am văzut vechile ruine ale sfintei mănăstiri, am văzut atât de multe alte locuri părăsite în Grecia şi mi-a sângerat inima. În Taiwan nu avem aşa de multe locuri sfinte şi frumoase, dar dumneavoastră nu le apreciaţi (pe cele pe care le aveţi).

 

Plâng că nu avem aici icoane frumoase. Plâng pentru că Îl simt pe Hristos slab, gol.

 

Grecilor, credeţi că sunteţi săraci cu criza pe care o traversaţi, dar nu ştiţi cât sunteţi de bogaţi.

 

Taiwan-ul este o ţară cu o mare dezvoltare (economică – n.tr.), dar se găseşte în întunericul satanei şi viaţa noastră spirituală este goală.

 

În Grecia am văzut mulţi greci, mai ales duminica, distrându-se, bând şi nemergând la biserică. Dar aici, în Taiwan, concetăţenii mei, mai ales tinerii, chiar dacă vor să vină la biserica noastră, este aproape imposibil, deoarece singura biserică ortodoxă existentă constă dintr-o cameră la etajul al patrulea al unui bloc de la periferia oraşului Taipei şi, de multe ori, multă lume rămâne afară din biserică, deoarece spaţiul este mic.

 

Fraţii şi surorile mele din Grecia, deşi sunt invalidă duhovniceşte, am încă picioarele mele vii, ca să îngenunchez înaintea voastră şi să cerşesc.

 

Vă rog să mă consideraţi ca pe săracul Lazăr, să ne hrăniţi cu rămăşiţele bogăţiei duhovniceşti pe care o aveţi, să ne aruncaţi câteva firimituri din resturile de la mesele voastre, din darurile pe care le aduceţi în bisericile voastre, din multele bisericuţe pe care le aveţi în fiecare colţ al ţării voastre.

 

Turma noastră ortodoxă să ştiţi ca este mică, suntem mai puţin de o sută de suflete. Nu suntem bogaţi. Nu avem puterea să cumpărăm o sală frumoasă în oraş, ca să ne îndeplinim nevoile noastre cultice, catehezele, lecţiile pe care le predă părintele Iona şi să-i atragem pe cei tineri, care doresc să ne cunoască îndeaproape. Aceştia au fost informaţi până acum de existenţa Bisericii Ortodoxe în Taiwan prin intermediul internetului.

 

Nu vă cer să construim o biserică. Ar costa milioane. Ajutaţi-ne doar să cumpărăm un spaţiu mai mare în centrul capitalei, pe care să-l transformăm într-o biserică pentru conaţionalii mei, pentru fraţii mei, care nu au auzit şi nu L-au cunoscut niciodată pe Hristosul nostru. Suntem 23.000.000 de oameni! Şi totuşi avem nevoie de voi…

 

Fraţii mei, dacă trebuie să lucrez pentru voi, pentru a răsplăti puţin dragostea voastră, o voi face din toată inima şi întreaga mea viaţă.

 

Vă mulţumesc şi mă iertaţi.

Pelaghia Yi

(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară „Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: http://synodoiporia.blogspot.com/2011/02/u.html)