Η ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, μέρος Β’

Δημοσιεύουμε σήμερα το β΄ μέρος της μελέτης σχετικά με την αειπαρθενία της Υπεραγίας Θεοτόκου, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της ΟΧΑ Απολύτρωσις, και την παράδοση της Εκκλησίας σχετικά με τα «αδέλφια» του Ιησού.

Την περί αειπαρθενίας της Μαριάμ άποψη ενισχύει και το πρόσωπο του Ιωσήφ. Ο Ιωσήφ δεν ήταν άνθρωπος σαρκικού φρονήματος και ακρατής, ούτε εγωιστής. Αντίθετα ήταν άνδρας συγκρατημένος, αφού δεν κατέστησε την μνηστή του γρήγορα γυναίκα του. Διότι για τον γάμο προ Χριστού δεν υπήρχε ιερολογία μυστηρίου, την οποία έπρεπε να περιμένει κανείς για να συνευρεθεί με την γυναίκα του. Μπορούσε να κάνει έναρξη του γάμου του και να καταστήσει την μνηστή του γυναίκα του όποτε ήθελε. Ο Ιωσήφ, λοιπόν, δεν ήταν άνθρωπος που βιαζόταν να κάνει κάτι τέτοιο. Ήταν κι αυτός σκεύος εκλογής όπως και η Μαρία,  ο αγνότερος από τους άνδρες της γενιάς του προφανώς.

Ο Ιωσήφ ήταν ο άνθρωπος στον οποίο ανατέθηκε από τον Θεό η φύλαξη της αγνότητας της μητέρας Του. Δεν ήταν, λοιπόν, τυχαίος άνθρωπος, ούτε είχε την νοοτροπία των πολεμίων της αειπαρθενίας της Μαριάμ, οι οποίοι, αν είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να ομολογήσουμε ότι είπαν όσα είπαν, διότι ήσαν πολέμιοι της παρθενίας γενικά και δεν χωρούσε ο νους τους πως μπορεί ένας άνθρωπος να μείνει δια βίου παρθένος. Αυτοί και τον Κύριο αν μπορούσαν να παρουσιάσουν ως μη παρθένον δεν θα δίσταζαν να το κάνουν. Έπειτα ο Ιωσήφ υποτασσόταν στο θέλημα του Θεού. Και ως άνθρωπος πλήρως υποταγμένος μπορούσε να αντιλαμβάνεται ότι θέλημα του Θεού ήταν να μείνει η μητέρα Του παρθένος, πάναγνος και μετά την γέννησή Του, όπως και προ αυτής. Ο Κύριος φύλαξε άμωμη την Μαρία, όχι μόνο για να εξυπηρετηθεί η ενανθρώπησή του, αλλά και χάριν αυτής της ίδιας. Αυτό το αντιλαμβανόταν και ο Ιωσήφ. Παράδοξο; Μήπως δεν είναι περισσότερο παράδοξο πως ο ζηλωτής του μωσαϊκού νόμου, που διέταζε τον λιθοβολισμό της κλεψίγαμης γυναίκας, να μη τηρήσει εν προκειμένω τον νόμο, αλλά να θελήσει να την αποπέμψει κρυφά και μετά την θεία αποκάλυψη να την κρατήσει υπό την προστασία του; Άλλωστε η όλη υπόθεση της γεννήσεως του Κυρίου είναι ένα παράδοξο.

Τέλος στους εχθρούς της αειπαρθενίας της Μαρίας θέτουμε και εμείς το ερώτημα: Πως μία γυναίκα με οκτώ τουλάχιστον παιδιά, κατά την γνώμη τους, επικράτησε να θεωρείται παρθένος; Διότι ήδη κατά τον δεύτερο αιώνα της ζωής της Εκκλησίας έχουμε μαρτυρία περί της αειπαρθενίας της. Νωρίτερα δεν έχουμε μαρτυρία, διότι ζούσαν οι άνθρωποι οι οποίοι γνώριζαν προσωπικά την Μαρία, γνώριζαν ότι ήταν παρθένος, και δεν χρειάστηκε να ανακινηθεί ζήτημα αειπαρθενίας. Όλη η Εκκλησία πίστευε ανέκαθεν σ’ αυτήν.

Οι αρνηθέντες την αειπαρθενία της Μαρίας είναι αποκλειστικά αιρετικοί, και μάλιστα από εκείνους οι οποίοι απορρίπτουν γενικά την ισόβια παρθενία. Ώστε οι αδελφοί του Κυρίου με κανένα τρόπο δεν φαίνονται μέσα στην Γραφή ως παιδιά της μητέρας του Κυρίου. Δεν μένει, λοιπόν, παρά να δούμε ποιά ήταν η σχέση τους με τον Ιησού.

Είναι γνωστές δύο εκδοχές. Ήσαν εξάδελφοί του η ετεροθαλείς αδελφοί. Την πρώτη εκδοχή διατύπωσε πρώτος ο Ιερώνυμος λέγοντας ότι αποτελεί προσωπική του άποψη. Ποτέ στην εκκλησιαστική παράδοση δεν παρουσιάστηκε παρόμοια άποψη. Ο Ιωσήφ, κατά τον Ιερώνυμο, δεν είχε ποτέ σύζυγο η παιδιά, είναι δε και αυτός αειπάρθενος. Είχε έναν αδελφό ονόματι Αλφαίο, ο οποίος είχε σύζυγο την «Μαρία του Κλωπά» και παιδιά τους λεγομένους αδελφούς του Κυρίου. Μεταξύ των δώδεκα μαθητών του Κυρίου ήσαν και δύο Ιάκωβοι, ο ένας γιος του Ζεβεδαίου και ο άλλος γιος του Αλφαίου, ανεψιός του Ιωσήφ και φαινομενικά εξάδελφος του Ιησού. Δύο επίσης από τους μαθητές είχαν το όνομα Ιούδας, ο ένας ήταν ο προδότης και ο άλλος ο «Ιούδας Ιακώβου». Κατά τον Ιερώνυμο ήταν αδελφός του Ιακώβου και όχι γιος,  ήταν γιος του Αλφαίου και επομένως εξάδελφος του Ιησού. Ώστε οι «αδελφοί» του Κυρίου ήσαν εξάδελφοι αυτού. Ήσαν όμως και εξ αίματος αδελφοί του από την συγγένεια της παρθένου. Η «Μαρία του Κλωπά» ήταν, κατά τον Ιερώνυμο, αδελφή της Παρθένου, θυγατέρα του Κλωπά, σύζυγος του Αλφαίου και μητέρα των εξαδέλφων η «αδελφών» του Κυρίου.

Στην γλώσσα των Εβραίων της εποχής του Χριστού υπήρχε μία μόνο λέξη για να σημάνει τον αδελφό και τον εξάδελφο.

Προσθέτουμε ότι και στην μετάφραση των εβδομήκοντα ο εξάδελφος η ο ανεψιός λέγονται και αδελφοί, αν και η ελληνική γλώσσα είχε διαφορετικές λέξεις για τις δύο έννοιες. Ο Λάβαν αποκαλεί τον ανεψιό του Ιακώβ αδελφό του (Γεν, 29,15), οι δε εξάδελφοι των θυγατέρων κάποιου Ελεάζαρ αποκαλούνται αδελφοί αυτών (Α Πα 23,21-22).

Την θεωρία του Ιερωνύμου σήμερα δέχονται οι δυτικοί και όσοι από τους προτεστάντες δεν αρνούνται την αειπαρθενία της Μαρίας. Παρόμοια δεχόταν στην Ανατολή και ο Θεοδώρητος. Αλλά η θεωρία αυτή έχει πολλά αδύνατα σημεία:

* Το αειπάρθενον του Ιωσήφ, το οποίο ούτε η Γραφή ούτε η Παράδοση υπαινίσσονται, ούτε είναι εύλογη υπόθεση.

* Έπειτα η Γραφή πουθενά δεν λέγει ότι ο Αλφαίος ήταν αδελφός του Ιωσήφ.

* Οι «αδελφοί» του Κυρίου δεν πίστευαν σ’ αυτόν προ της αναστάσεώς του. Αυτό το λέγει, όπως είδαμε, ρητώς η Γραφή. Είναι αδύνατον να ήσαν από τους δώδεκα μαθητές του, οι οποίοι εξ αρχής πίστευσαν σ’ αυτόν. Τούτο αποκλείει και η περιφρονητική φράση «οι μαθηταί σου», που εκτόξευσαν οι αδελφοί προς τον Ιησού.

* Δεν επονομάζεται κανείς με το όνομα του αδελφού του («Ιούδας Ιακώβου»), αλλά με το όνομα του πατέρα του.

* Ούτε γυναίκα έγγαμος εξακολουθεί να ονομάζεται με το όνομα του πατέρα της («Μαρία η του Κλωπά»), αλλά με το όνομα του άνδρα της. Σύγχρονοι θεολόγοι της Δύσεως είπαν ότι ο Κλωπάς είναι ο ίδιος ο Αλφαίος. Αλλά εκτός του ότι και αυτό είναι πολύ τολμηρό, μένουν τα υπόλοιπα ασθενή σημεία.

Η δεύτερη άποψη είναι η άποψη την οποία αναφέρουν πολλοί αρχαίοι, δηλαδή οι Κλήμης, Ωριγένης, Δίδυμος ο Τυφλός, Ευσέβιος Καισαρείας, Κύριλλος Ιεροσολύμων, Μ. Αθανάσιος, Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Νύσσης, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Επιφάνιος Κύπρου, Ιλάριος Πικταβίου, Αμβρόσιος, Αυγουστίνος, Κύριλλος Αλεξανδρείας, Ιππόλυτος Θηβών, Ανδρέας Κρήτης, Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Οικουμένιος Τρίκκης, Θεοφύλακτος, Επιφάνιος μοναχός, και αι Αποστολικαί Διαταγαί.

Αλλά και όσοι δεν αναφέρονται στο θέμα αυτό, φαίνεται ότι δέχονταν την άποψη, εφόσον δεν αντέδρασαν στις γνώμες τόσο πολλών ανδρών. Βλέπουμε ότι και οι Ορθόδοξοι πατέρες της Δύσεως αυτήν την άποψη ακολουθούν και όχι την άποψη του Ιερωνύμου. Οι σύγχρονοι θεολόγοι της Εκκλησίας δέχονται επίσης αυτήν.

Κατά την άποψη αυτήν ο Ιωσήφ, όταν μνηστεύθηκε την Μαρία, διατελούσε εν χηρεία και είχε από την προηγούμενη γυναίκα του παιδιά τους λεγομένους αδελφούς και αδελφές του Κυρίου. Ήσαν επομένως όλοι μεγαλύτεροι του Ιησού κατά την ηλικία. Έτσι εξηγείται η όλη συμπεριφορά τους προς τον Ιησού. Στην άποψη αυτή δεν υπάρχουν ασθενή σημεία.

Δεν είναι δε αδύνατη και μία τρίτη εκδοχή, ότι από τους οκτώ τουλάχιστον αδελφούς του Κυρίου άλλοι μεν ήσαν παιδιά του Ιωσήφ από την προηγούμενη γυναίκα του και άλλοι εξάδελφοι αυτών, λεγόμενοι όλοι μαζί «αδελφοί».

Στέργιος Σάκκος

( http://www.apolytrosis.gr/web/guest/200 )

Σχετικά άρθρα :

Η ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ , μέρος Α’

Ορθόδοξη ερμηνεία : «Και ουκ εγίνωσκεν αυτήν, έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον» (Ματθ 1:25)

Ορθόδοξη ερμηνεία στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο , κεφ 1: 35, “Και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή : Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και Δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι, διό και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται, υιός Θεού”

Ορθόδοξη ερμηνεία στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο , κεφ 1: 34, Είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον πως έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;

Ορθόδοξη ερμηνεία στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο , κεφ 1: 15-16 , απόσπασμα από το βιβλίο του κ.Σ. Σάκκου, Ερμηνεία στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, τόμος Α’ , Θεσσαλονίκη 2008 ( OXA Χριστιανική Ελπίς, ΟΧΑ Απολύτρωσις )

Ερμηνεία των λέξεων «έως ου»

Το γενεαλογικό δένδρο της Παναγίας και του Ιωσήφ

Η άθλια προτεσταντική θεολογία για τη Θεοτόκο…

Και όμως μέχρι τον ΙΖ’ αιώνα οι προτεστάντες πίστευαν στο Αειπάρθενο!

Η Παναγία και οι «αδελφοί» του Χριστού